Οι ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ, ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ-ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ, που βρισκόμαστε ένα χρόνο στους δρόμους , αγωνιζόμενοι για την κατάργηση όλων των διοδίων, για ελεύθερους δρόμους για όλους, είμαστε στο πλευρό των εργαζόμενων στην εταιρεία ΚΟΝΤΙ . Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε την εργοδοσία της εταιρείας ΚΟΝΤΙ, που εδρεύει στη Β’ ΒΙΠΕ Βελεστίνου (Βόλος), θυγατρική της πολυεθνικής ArcelorMittal, η οποία έχει θέσει σε διαθεσιμότητα το σύνολο του προσωπικού για τρεις μήνες. Η ανανέωση των διαθεσιμοτήτων (2+1 μήνες, μέχρι 18 Νοέμβρη), συνοδεύτηκε με το εκβιαστικό δίλημμα των 60 απολύσεων (περίπου 50% του εργατικού δυναμικού) ή του οριστικού λουκέτου του εργοστασίου. Χαιρετίζουμε την αποφασιστική στάση του εργοστασιακού σας σωματείου και όλων των εργαζομένων να αγωνιστούν δυναμικά για την διατήρηση των θέσεων εργασίας και να αποτρέψει με αποφασιστικότητα οποιαδήποτε σκέψη της εργοδοσίας για λουκέτο στο εργοστάσιο. Η απόρριψη των εκβιαστικών διλημμάτων μας βρίσκει αλληλέγγυους, καθώς η εργατική τάξη καλείται να πληρώσει για τη κρίση ενός συστήματος, κρίση για την οποία δεν ευθυνόμαστε. Η μαζική δράση των εργατών ενάντια στα μνημόνια, τις περικοπές μισθών και συντάξεων, τον εφιάλτη της μαζικής ανεργίας και της ερήμωσης ολόκληρων περιοχών, είναι ο μόνος δρόμος, όπως δείχνουν τα ταξικά μας αδέλφια στη Γαλλία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η εργατική τάξη πρέπει να αναλάβει άμεσα τον αγώνα για να διασφαλίσει τα συμφέροντά της, δείχνοντας κυρίως έμπρακτα την αλληλεγγύη της σε κάθε εργατικό αγώνα, γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος ενάντια στην κοινωνική καταστροφή. • Καμία απόλυση – Απαγόρευση των απολύσεων • Καμία διαθεσιμότητα – Καμία ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων – Όχι στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων • Κανένα λουκέτο σε κανένα εργοστάσιο • Άμεση επαναλειτουργία του εργοστασίου της ΚΟΝΤΙ • ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΟΔΙΑ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ • ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ Η μαζική δράση και η αλληλεγγύη των εργατών και όλου του εργαζόμενου λαού είναι τα όπλα μας στη σημερινή κρίση. 28-10-10 ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ, ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΔΙΟΔΙΑ- ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ http://epitropesdiodiastop.blogspot.com www.oxidiodia.gr epitropes2010@gmail.com
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΟΝΤΙ Πρόεδρος Τριαντάφυλλος Καρατζόλης 6978 012888 Γραμματέας Γιώργος Χαϊκάλης 6947 904748 Ταμίας Κώστας Πολυχρόνης 6944 677822
<UPDATE> Ο Μαριάνο Φερρέιρα του Partido Obrero Αργεντινής πέφτει νεκρός από σφαίρα που δέχτηκε στο στήθος, κατά τη διάρκεια συμπλοκών στην απεργία εργαζομένων στους σιδηρόδρομους της Αργεντινής. Μία γυναίκα χαροπαλεύει και δύο σύντροφοι ακόμη χτυπημένοι στα πόδια βρίσκονται στο νοσοκομείο. Ο Μαριάνο δολοφονήθηκε απο ανθρώπους που αναγνωρίστηκαν απο το πλήθος. Οι δολοφόνοι βγήκαν μέσα απο τις αστυνομικές δυνάμεις και άρχισαν να πυροβολούν ενάντια σε απολυμένους εργάτες, εργολαβιών του τρένου, και συμπαραστατών μελών του Partido Obrero. Μία σφαίρα βρήκε τον σύντροφο Μαριάνο στο στήθος.
Σήμερα, η Αργεντινή παρέλυσε από νέες απεργίες που προκηρύχθηκαν για το θάνατο του 23χρονου αγωνιστή…
«Ένας νεαρός σύντροφος του Partido Obrero Αργεντινής και της νεολαίας του, ο Μαριάνο Φερρέιρα είναι νεκρός.
Επίθεση με πυροβόλα όπλα μπράβων της περονικής γραφειοκρατίας ενάντια σε απολυμένους συμβασιούχους σιδηροδρομικούς και σε συντρόφους του PO στο Μπουένος Άιρες.
Μία συντρόφισσα χαροπαλεύει με σφαίρα στο κεφάλι και δύο άλλοι σύντροφοι βαριά τραυματισμένοι στα πόδια. Όλοι τους εργάτες και μέλη του ΡΟ που στρατολογήθηκαν στο Αργεντινάσο. Μερικούς τους ήξερα προσωπικά, μαζί με το νεαρό νεκρό. Ο Μαριάνο μπήκε στο κόμμα από μαθητής.
Έγινε σήμερα, γι’ αυτό το λόγο, γενική απεργία στην πρωτεύουσα και πορεία στο Προεδρικό Μέγαρο. Όλες οι αριστερές οργανώσεις, συμπαραστάθηκαν στο Παρτίδο Ομπρέρο».
¡HASTA LA VICTORIA SIEMPRE!
ΣABBAΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΠΗΓΗ: Ανατροπή
Ο δολοφονημένος σύντροφος ήταν στέλεχος της UJS που είναι η νεολαία του Partido Obrero, αδερφής οργάνωσης του ΕΕΚ στην Αργεντινή (η ανακοίνωση του ΕΕΚ)
Η συντρόφισσα ‘Ελσα Ροντρίγκεζ που ήταν στην απεργιακή αλυσίδα μαζί με τον Μαριάνο χαροπαλεύει έχοντας δεχτεί σφαίρα στο κεφάλι.
Τα επόμενα 24ωρα κρίσιμα. Οι σύντροφοι Νέλσον Αγκίρε και Αριέλ Πίντος έχουν ελαφρότερα τραύματα στο πόδι. Πάνω από 50.000 διαδηλωτές στο Μπουένος Αϊρες στην πορεία που κάλεσε το Partido Obrero και άλλες οργανώσεις της αριστεράς για να καταγγελθεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία που δολοφόνησε τον σύντροφο. Διαδηλώσεις έγιναν σε όλη την χώρα. Και θα συνεχιστούν…
ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΠΥΡΟΒΟΛΑ ΟΠΛΑ ΜΠΡΑΒΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΟΝΙΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΠΟΛΥΜΈΝΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΡARTIDO ΟBRERO ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΕΝΑΣ ΝΕΑΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΡΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΤΟΥ, Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΦΕΡΕΪΡΑ ΝΕΚΡΟΣ.
ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΧΑΡΟΠΑΛΕΥΕΙ ΜΕ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΛΛΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΒΑΡΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ. ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΡΟ ΠΟΥ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΑΡΓΕΝΤΙΝΑΣΟ. ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΗΞΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΑΡΟ ΝΕΚΡΟ. Ο ΜΑΡΙΑΝΟ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ ΑΠΟ ΜΑΘΗΤΗΣ.
ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ , ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ. ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΤΙΔΟ ΟΜΠΡΕΡΟ.
Δυο σύντροφοι, ο Aπόστολος Σορολοπίδης και ο Στέφανος Aνδρέου, δικάζονται την Πέμπτη 21 Oκτωβρίου με βαρειές κατηγορίες για τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στις 6 Δεκεμβρίου 2009 - ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Aλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Oι δυο σύντροφοι συνελήφθησαν μαζί με αρκετούς άλλους, κατά την επίθεση της Oμάδας Δέλτα της αστυνομίας κατά της μαζικής διαδήλωσης στην πλατεία Συντάγματος. Πολλοί σύντροφοι τραυματίστηκαν τότε από την επίθεση της αστυνομιας με μηχανές και γκλοπς, με βαρύτερα τραυματισμένη την σ. Aγγελική Kουτσουμπού, η ζωή της οποίας τέθηκε σε θανάσιμο κίνδυνο. Για να μη φανεί ότι η επίθεση της αστυνομίας αφορούσε ένα τμήμα της πορείας και συγκεκριμμένα το μπλοκ του EEK, οι δικογραφίες διαχωρίστηκαν, αν και τα φερόμενα ως αδικήματα φαίνεται να διατελέστηκαν στον ίδιο χρόνο και τον ίδιο τόπο. Mια άλλη δίκη, του σ. N. K., έχει οριστεί για την 1η Δεκεμβρίου 2010.
Πρόκειται για μια «βιομηχανία δικών» που βρίσκεται σε εξέλιξη. Oι κατηγορίες με τις οποίες παραπέμπονται είναι αντίσταση κατά της αρχής, εξύβριση, διατάραξη κοινής ειρήνης κλπ.
Eνώ οι δίκες εναντίον των συντρόφων έχουν αρχίσει, και ένας εξ αυτών, ο οικοδόμος Θάνος Zαμπέτης, έχει καταδικαστεί σε 7μηνη φυλάκιση, η μήνυση της Aγγελικής Kουτσουμπού εναντίον των αστυνομικών έχει «σκαλώσει» σε κάποια συρτάρια των δικαστικών αρχών. Aρχικά τις ανακρίσεις ανέλαβε η Tροχαία, σε μια προσπάθεια συγκάλυψης της δολοφονικής επίθεσης της αστυνομίας. Έκτοτε, ουδέν νεώτερον, πλην των δικών εναντίον των συλληφθέντων αγωνιστών.
Aφού πρώτα οργάνωσε τη δολοφονική επίθεση με τις ορδές της Oμάδας ΔEΛTA, η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθεί να «θάψει» την υπόθεση της μήνυσης εναντίον των ηθικών και φυσικών αυτουργών της δολοφονικής επίθεσης και συγχρόνως να τρομοκρατήσει, με τη βιομηχανία δικών, τους αγωνιστές. AΛΛHΛEΓΓYH ΣTOYΣ ΔIΩKOMENOYΣ AΓΩNIΣTEΣ NA EIMAΣTE OΛOI ΣTA ΔIKAΣTHPIA THΣ EYEΛΠIΔΩN
Το ΕΕΚ καταγγέλλει με τον πιο απερίφραστο τρόπο την εισβολή των ΜΑΤ στην Ακρόπολη και την περιφρούρηση της μέχρι αυτή τη στιγμή. Σήμερα το πρωί η αστυνομία έσπασε με τη χρήση σωματικής βίας, δακρυγόνων και συλλήψεων την κατάληψη της εισόδου του αρχαίου μνημείου από απλήρωτους συμβασιούχους του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι αγωνιζόμενοι συμβασιούχοι είναι επί 24 μήνες απλήρωτοι ενώ το Υπουργείο αρνείται ταυτόχρονα να τους νομιμοποιήσει. Αυτός είναι ο “πολιτισμός” της κυβέρνησης της Τρόικας: Καταστολή και απολύσεις για τους εργαζόμενους, λεφτά για τους διεθνείς τοκογλύφους. Απαιτούμε Να φύγουν τώρα τα ΜΑΤ από την Ακρόπολη Να αφεθούν χωρίς όρους ελεύθεροι όσοι συμβασιούχοι συνελήφθησαν Να καταβληθούν άμεσα όλα τα δεδουλευμένα Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι
43 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα 9/10/1967 από την Marianna Kraounaki Στις 14 Ιούνη του 1928, όταν η Λατινική Αμερική ήδη στέναζε κάτω από τη μπότα του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και το ένα δικτατορικό καθεστώς διαδέχονταν το άλλο, γεννιόταν στο Ροζάριο της Αργεντινής ο Ερνέστο Γκεβάρα. Ανήκε σε μια μεσοαστική οικογένεια και σπούδασε γιατρός. Όπως και πολλοί άλλοι φοιτητές της δεκαετίας του 1950 ο «Τσε» (ψευδώνυμο που σημαίνει «φίλος») επηρεάστηκε από τη φρικτή οπισθοδρόμηση της Λατινικής Αμερικής και την εξάρτησή της από τον ιμπεριαλισμό και προσπάθησε να βρει έναν επαναστατικό δρόμο για να εκφράσει την αντίθεση του σε αυτή την κατάσταση.
Μετά από μια σειρά νεανικές τυχοδιωκτικές περιπλανήσεις σε όλη τη Λατινική Αμερική, η επαναστατική του δράση ξεκίνησε από τη Γουατεμάλα το 1954 όπου μετείχε στο κίνημα των ανταρτών κατά του δικτάτορα Αρμάς, που όμως βοηθούμενος από τη CIA κατέπνιξε το κίνημα. Η έλλειψη μιας γνήσιας επαναστατικής πολιτικής από τα Κομουνιστικά Κόμματα της Λατινικής Αμερικής εξαιτίας της εξάρτησής τους από την γραφειοκρατική ηγεσία της ΕΣΣΔ, ώθησε τους πιο ριζοσπάστες διανοούμενους να αναζητήσουν ένα συντομότερο δρόμο για την επανάσταση από αυτόν του μαζικού εργατικού κινήματος : τον αντάρτικο αγώνα που στηρίζονταν στους αγρότες.
Ο ΤΣΕ ΚΑΙ Η ΚΟΥΒΑ
Στο Μεξικό, τον επόμενο σταθμό της πορείας του, ο Τσε γνώρισε τον Κουβανό εξόριστο δημοκράτη Φιντέλ Κάστρο που έπαιζε ηγετικό ρόλο στην πάλη για την ανατροπή της δικτατορίας στην πατρίδα του. Μέσα στην παρανομία ο Γκεβάρα ασκείται στη χρήση όπλων. Τώρα πια ήταν παρελθόν και η Ιατρική και η θαλπωρή της πλούσιας οικογένειάς του στην Αργεντινή. Η ώρα της Κούβας είχε φτάσει.
Το 1956 ο Τσε και 82 άλλοι αντάρτες υπό την ηγεσία του Κάστρο έκαναν την περίφημη απόβαση στην Γκράνμα και μετά από 2 χρόνια σκληρού αντάρτικου αγώνα το διεφθαρμένο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα, αδύναμο να βρει οποιαδήποτε κοινωνικά στηρίγματα κατέρρευσε. Η χαριστική βολή του δόθηκε μόνο μετά από την αποφασιστική κινητοποίηση της εργατικής τάξης. Έτσι ύστερα από μια μεγάλη γενική απεργία, οι αντάρτες μπήκαν την Πρωτοχρονιά του 1959 στην Αβάνα και η επικράτηση της Κουβανέζικης Επανάστασης - με τον Γκεβάρα ως ένα από τα κύρια σύμβολά της - ήταν πλέον ένα γεγονός.
ΤΟ ΚΟΥΒΑΝΕΖΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Παρ’ ότι αυτό συχνά δεν αναφέρεται, οι αρχικές προθέσεις των ανταρτών του Κάστρο ήταν να εγκαθιδρύσουν μια μορφή καπιταλιστικής δημοκρατίας. Όμως γρήγορα κάτω από τα απανωτά χτυπήματα και τις απειλές του Αμερικάνικού ιμπεριαλισμού οι αντάρτες άλλαξαν γνώμη. Έτσι εξαιτίας του οικονομικού σαμποτάζ των αμερικάνικων πολυεθνικών και των πιέσεων από το κράτος των ΗΠΑ, υποχρεώθηκαν να εθνικοποιήσουν τα μέσα παραγωγής. Οι ΗΠΑ μάλιστα οργάνωσαν και μια στρατιωτική επέμβαση στο νησί που έμεινε στην ιστορία με την ονομασία «Απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων» και η οποία ηττήθηκε, καταλήγοντας σε φιάσκο για τους ιμπεριαλιστές. Κάτω από το νέο Κουβανέζικο καθεστώς και εξαιτίας του σχεδιασμού της οικονομίας η βιομηχανία σε διάστημα 6 χρόνων αναπτύχθηκε κατά 50 % και ο αναλφαβητισμός και η πείνα εξαλείφθηκαν, μαζί με μια σειρά αρρώστιες που μάστιζαν τον λαό.
ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ
Όμως το Κουβανέζικο καθεστώς του Κάστρο παρ’ ότι αποτέλεσε ένα γιγάντιο βήμα μπροστά για την καθυστερημένη Κούβα, δεν ήταν γνήσια σοσιαλιστικό. Η ιδιάζουσα μορφή που πήρε η Κουβανέζικη επανάσταση με τους εργάτες και τις οργανώσεις τους να παίζουν ρόλο συμπληρωματικής δύναμης στο αντάρτικο κίνημα, η μη επέκταση της επανάστασης σε όλη τη Λατινική Αμερική και η άνευ όρων πρόσδεση της Κούβας στο άρμα της Σοβιετικής γραφειοκρατίας, ήταν τα βασικά αίτια που οδήγησαν στο να δημιουργηθεί στην Κούβα όπως και στην ΕΣΣΔ, την Κίνα και την Ανατολική Ευρώπη εκείνη την εποχή, ένα καθεστώς προλεταριακού βοναπαρτισμού. Ένα καθεστώς στο οποίο ενώ ο καπιταλισμός είχε καταργηθεί και τα μέσα παραγωγής λειτουργούσαν βασισμένα σε ένα σχέδιο όντας στα χέρια του κράτους, η εξουσία δεν ασκούνταν από τους ίδιους τους εργαζόμενους, με μια γραφειοκρατία να αποφασίζει για όλα, απολαμβάνοντας ξεχωριστά προνόμια συγκριτικά με τους εργάτες και το φτωχό λαό.
ΟΙ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΤΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣΣΔ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Κατά τη διάρκεια των 5 πρώτων χρόνων της επανάστασης υπήρχαν συνεχείς εντάσεις μεταξύ ενός μέρους των Κουβανών ηγετών – ειδικά του Τσε Γκεβάρα - και της Σοβιετικής γραφειοκρατίας. Η τελευταία είδε με φόβο την πιθανότητα επέκτασης της Κουβανέζικης επανάστασης σε όλη τη Λατινική Αμερική, αφού κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει στην εγκαθίδρυση καθεστώτων υγιούς εργατικής δημοκρατίας και να αποτελέσει μια απειλή για τα προνόμιά της. Η διαμάχη ανάμεσα στον Τσε και τη σοβιετική ηγεσία αυξάνονταν και μεγάλωνε γρήγορα. Είχε στο επίκεντρο την πορεία των κρατικοποιήσεων στην Κούβα, την έλλειψη υποστήριξης της ηγεσίας της ΕΣΣΔ στις οικονομίες των υπανάπτυκτων χωρών που καταγγέλθηκε από τον Τσε στο δεύτερο Αφρο-αμερικανικό συνέδριο του 1965 - αλλά πάνω από όλα - την τακτική της Μόσχας να βάζει φρένο στην εξάπλωση της επανάστασης σε όλο τον κόσμο, στο βωμό της «ειρηνικής συνύπαρξης» με τον ιμπεριαλισμό. Αντίθετα για τον ίδιο τον Τσε, η εξάπλωση της επανάστασης ήταν μια υπόθεση που την υποστήριζε θερμά και αδιαπραγμάτευτα. Ο Τσε Γκεβάρα ενστικτωδώς έβγαλε το συμπέρασμα ότι η επανάσταση πρέπει να επεκταθεί. Αλλά ο δρόμος που διάλεξε για αυτό το σκοπό ήταν η υποκατάσταση της δράσης της εργατικής τάξης από τις δικές του πράξεις και αυτές των συντρόφων του. Έτσι άφησε την Κούβα και προσπάθησε να οργανώσει με ένα τεχνητό τρόπο - μιλώντας μεταφορικά προσπάθησε να «φυτέψει» - εξεγέρσεις στο Κονγκό και τη Βολιβία, με σκοπό να επαναλάβει ως δόγμα τη συνταγή της Κούβας. Όμως η νίκη του αντάρτικου στην Κούβα, όπως αργότερα και αυτή στο Βιετνάμ, ήταν αποτέλεσμα ενός συνδυασμού μοναδικά ευνοϊκών συγκυριών για τέτοια αντάρτικα κινήματα, οι οποίες δεν μπορούν να υπάρξουν κατά κανόνα στις περισσότερες χώρες. Μετά από μια σειρά αποτυχίες και με 12 μόνο μαχητές μπήκε στη Βολιβία οργανώνοντας δολιοφθορές στα κυβερνητικά στρατεύματα. Τελικά αποτυγχάνοντας να ξεσηκώσει τους φτωχούς αγρότες, απομονωμένος από την εργατική τάξη της χώρας και αντιμέτωπος με μια εχθρική στάση από την ελεγχόμενη από τη Μόσχα ηγεσία του ΚΚ Βολιβίας, τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε σε ενέδρα του Βολιβιανού στρατού στη δύσβατη περιοχή «Λας Χιγκέρας». Όλοι οι άνδρες του σκοτώθηκαν και ο ίδιος τελικά εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1967.
Έτσι ο Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα πέρασε για πάντα στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος και έγινε το συνώνυμο του επαναστατικού ηρωισμού. Παρ’ ότι οι ιδέες του υποτιμούσαν στην πραγματικότητα τη σημασία της μαζικής δράσης των εκμεταλλευόμενων, οι αγνές επαναστατικές του προθέσεις και ο απαράμιλλος ηρωισμός του τον έκαναν τραγούδι και σύμβολο για τους μαζικούς αγώνες κάθε γενιάς από το θάνατό του έως σήμερα. Έχουμε λοιπόν να διδαχτούμε πάρα πολλά τόσο από το παράδειγμα της εντιμότητας, της αυτοθυσίας και του ηρωισμού αυτού του μεγάλου επαναστάτη, όσο και από τα πολιτικά λάθη του.
και δανείζεται 26 εκατ. ευρώ απο το Τ.Τ. για να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας στην οποία κατέχει δεσπόζουσα θέση,αφού πέτυχε αυτή κατ εξαίρεση,να μην φορολογείται όπως οι υπόλοιποι ελληνες πολίτες ! Αναδημοσίευση άρθρου απο το press-gr.blogspot.com μέσω StopCartel
Απίστευτα πράγματα.. Την ώρα που οι εξαθλιωμένοι πολίτες παρακολουθούν τον Δρούτσα ν αγοράζει πανάκριβα ταγέρ στη Νέα Υόρκη, το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο αναγκάζεται να δώσει στην Εκκλησία 26 εκατομμύρια ευρώ δάνειο (με τι είδους υποθήκες όταν τ ακίνητα χάνουν διαρκώς αξία;),ώστε η τελευταία να συμμετάσχει στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας. Κάποιος δεν πρέπει να ελέγξει αυτού του είδους τις συναλλαγές που μυρίζουν βατοπεδινά τρυκ; Με τι κριτήρια το Ταχ. Ταμιευτήριο επενδύει σε.. θαλασσοδάνεια τις αποταμιεύσεις των μικρομετόχων του; Η είδηση απο το ΒΗΜΑ: Με δάνειο από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ύψους 26 εκατ. ευρώ συμμετέχει η Εκκλησία της Ελλάδος στην αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας. Η τελική απόφαση για συμμετοχή στην αύξηση ελήφθη χθες από τη Σύνοδο της Ιεραρχίας (φωτογραφία) και το επόμενο διάστημα η Εκκλησία θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση της σύναψης δανείου προκειμένου να μπορέσει να αντιμετωπίσει το κόστος της αγοράς. Οπως επισήμανε ο εισηγητής και πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικών της Εκκλησίας, Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Θεόκλητος, ο οποίος είναι εκπρόσωπος της Εκκλησίας στο διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής, «η τιμή εκδόσεως της μετοχής είναι αρκετά ελκυστική, η Εκκλησία δεν πρέπει να απολέσει την δεσπόζουσα θέσιν που κατέχει εις την μετοχικήν σύνθεση». Η Ιεραρχία έλαβε την απόφαση για συμμετοχή στην αύξηση χωρίς αντιπαραθέσεις και επέμεινε στην ανάγκη δανειοδοτήσεως αφού όπως προκύπτει από τα οικονομικά στοιχεία τα έσοδά της εξαιτίας της οικονομικής κρίσης σταδιακά μειώνονται. Ως εκ τούτου απευθύνθηκε σε όλες τις μεγάλες τράπεζες για τη λήψη δανείου με ενέχυρο τις μετοχές της Εθνικής (μετοχοδάνειο) πλην όμως ανταποκρίθηκε μόνο το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Η κρίση που πλήττει τη χώρα μας αποτελεί το κύριο αντικείμενο της ετήσιας τακτικής συνεδρίασης της Συνόδου της Ιεραρχίας και όλοι οι μητροπολίτες αναμένουν με ενδιαφέρον τις εισηγήσεις των Μητροπολιτών Σιατίστης κ. Παύλου και Δημητριάδος κ. Ιγνατίου οι οποίοι θα προτείνουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για να υποστηριχθούν όλες οι κοινωνικές ομάδες που δοκιμάζονται .
Στις φυλακές του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν διαλέγουμε δεσμοφύλακα!
Είναι γνωστό ότι οι τραγωδίες στην Ιστορία επαναλαμβάνονται σαν φάρσες. Συχνά, όμως, η φάρσα δεν είναι παρά ο πρόλογος σε μια τραγωδία. Οι εθνικές εκλογές του 2009 ήταν μια φάρσα όπου ο Γιωργάκης του μεταμοντέρνου ΠΑΣΟΚ μας έταζε ότι θα μας σώσει από τον τότε δεξιό πρωθυπουργό της Ραφήνας και την άγρια λιτότητα γιατί «λεφτά υπάρχουν». Ακολούθησε η τραγωδία σε βάρος του λαού που επέβαλαν το ΔΝΤ και η ΕΕ με το Μνημόνιο και τις ψήφους των βουλευτών του πράσινου ΠΑΣΟΚ, του μελανόφαιου ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και της μπλε θυγατέρας του Μητσοτάκη. Τώρα, πριν αρχίσει η δεύτερη πράξη της τραγωδίας, μεσολαβεί η εκλογική φάρσα των αυτοδιοικητικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου. Δικαιολογημένα, πλατιά στρώματα του λαού τις αντιμετωπίζουν, αυτή την φορά, όχι με αδιαφορία αλλά με δυσφορία, όχι παθητικά αλλά με οργή και αγανάκτηση. Όταν ο ογκόλιθος του πράσινου κυνισμού κι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Πάγκαλος κορδώνεται ότι «όλοι τους τα φάγανε», είναι αναμενόμενο να θέλουν να τους φάνε όλους οι οργισμένες στρατιές των ανέργων κι όσων πασκίζουν να επιβιώσουν με τα ολοένα λιγότερα ψίχουλα που αφήνει η τρόικα σε μισθωτούς και συνταξιούχους.
Ο λαός καλείται να υποστεί μια χωρίς προηγούμενο τραγωδία για να αποφευχθεί τάχα η χρεοκοπία της χώρας. Η τραγωδία, όμως, στην οποία μας καταδικάζουν για το χατίρι των ξένων και ντόπιων τραπεζιτών και των κεφαλαιοκρατών, της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του ΔΝΤ δεν οδηγεί σε καμία κάθαρση. Τα περιβόητα «σπρεντς» των διεθνών τοκογλύφων είναι τώρα στα αστρονομικά ύψη που ήταν και πριν την υπογραφή του Μνημονίου. Μπορεί ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου να βγαίνει σεργιάνι, μαζί με την τρόικα, για να πείσει για το αντίθετο το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο, μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός του ΔΝΤ να τρέχει στην Γουώλ Στρητ για να προσφέρει στο πιάτο τον δημόσιο πλούτο της χώρας, δίνοντας μπαξίσι στον εμίρη του Κατάρ το Ελληνικό να το κάνει Λας Βέγκας, οι «αγορές», όμως, του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου περιμένουν και ποντάρουν σήμερα στο χρεοστάσιο της Ελλάδας περισσότερο από όσο τον περασμένο Απρίλιο (Φαϊνάνσιαλ Τάιμς 20 Σεπτεμβρίου 2010).
Ποιος είναι αφελής να πιστεύει ότι, ακόμα και με την πλήρη εφαρμογή του Μνημονίου, η Ελλάδα με ένα χρέος που από 113% θα έχει φτάσει στο 150% του ΑΕΠ το 2013 θα μπορεί να πληρώσει τους τοκογλύφους; Η Γερμανία της Μέρκελ ήδη έχει ανακοινώσει, με υπόδειγμα την Ελλάδα, το «Σχέδιο ελεγχόμενης πτώχευσης χώρας-μέλους της Ευρωζώνης». Εξάλλου το περιβόητο πακέτο «διάσωσης» των 110 δισ. ευρώ που συμφωνήθηκε από την ΕΕ, της ΕΚΤ και το ΔΝΤ τον Μάιο και σφραγίστηκε με τοι Μνημόνιο δεν έχει τίποτα να κάνει με την διάσωση της Ελλάδας, πολύ λιγότερο του λαού της, κι αφορά αποκλειστικά την διάσωση των διεθνών τραπεζών, ιδιαίτερα των γερμανικών και των γαλλικών που έχουν στα χέρια τους το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού εξωτερικού χρέους. Κι αυτή την στιγμή όλο το διεθνές και προπαντός το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα βρίσκεται κάτω από την απειλή της χρεοκοπίας.
